De zijdendraad tussen lichaamstaal, mentale ontwikkeling en fysieke revalidatie.
Steeds vaker vind ik het lastig om trainingen in woorden te vatten… Wat doe je dan precies? Hoe weet je dan dat dat zo is? Hoe werkt dat dan een paardenrevalidatie? Hoe meer je leert over:
- hoe processen werken,
- hoe complex lichaam en geest zijn,
- hoe secuur alles komt en waarom elk detail uitmaakt…
Hoe lastiger het wordt om het in woorden te vatten…
Als je het mee maakt, het ervaart, dan is het prachtig. Werkelijk soultouching maar hoe beschrijf je een ervaring? Een woord lijkt al gauw zo leeg in vergelijking met de beleving… En als je de beleving niet tot zijn recht kunt laten komen wat is dan het nut?…
Toch gaan we het nog maar weer een keer proberen. We kruipen in de pen voor het revalidatietraject van Lino, een 13 jarige Hanoveraan ruin met een op zijn zachts gezegd complexe hulpvraag…
Lino kwam binnen met een (fysieke) tussenpeesblessure. Daarbij had hij mentale klachten die leken op verlatingsangst waarbij hij met name in de ochtendroutine of wanneer paarden werden op gehaald om te gaan trainen echt volledig zijn zelfcontrole verloor en vanuit pure paniek de gekste capriolen uit ging halen. Geen handige combi met een peesblessure en zeer waarschijnlijk de oorzaak onder de blessure.
Lino is een groot paard (rond de 1.80 m.) en qua originele constitutie heeft hij van nature wat zwakke plekken. Zijn beenstand is niet optimaal waardoor de belasting in de gewrichten, banden en pezen hoger is. Met die lengte en die constitutie is balans niet vanzelfsprekend (en compensatie des te meer). Daarbij is het vermoeden dat zijn opstart in het leven niet al te soepel is verlopen, hij heeft gek weefsel rond zijn buik en flanken, dierenartsen vermoeden dat dit ontstaan is door een buikvliesontsteking op jonge leeftijd.
Lino werd binnengebracht omdat hij mentaal zo uit balans raakt dat zijn lichaam niet de kans krijgt om voldoende te herstellen. Omdat dit mentale aspect zo erg op de voorgrond speelt zijn we als eerste begonnen bij het mentaal ondersteunen van dit paard door middel van bach bloessem remedies. Daarbij zijn we het lichaam gaan voorzien van de juiste bouwstoffen die nodig zijn voor herstel door middel van voeding en kruiden. Lino mocht naar buiten in een kleine paddock en had een opbouwschema van de dierenarts waarbij stappen op harde bodem en zoveel mogelijk rechtuit belangrijk waren. Dit hebben we verder opgepakt. Tijdens die eerste minuten stappen per dag zijn we ook gelijk al met de mentale training en ontwikkeling van dit paard begonnen. Naast de onzekerheid en angst liet Lino ook grote mate van ongecontroleerde innerlijke kracht zien die hij gebruikte om dwangmatig zijn zin door te drijven. Dat het om onderontwikkeling gaat op het gebied van zelfbeheersing kwam heel duidelijk naar voren in zijn interactie met de andere paarden. Wanneer hij naast merries staat wordt zijn gedrag vele malen erger dan wanneer hij naast ruinen staat. Door merries raakt hij hormonaal geprikkeld en kwam vaak in een staat van enthousiasme. Dit enthousiasme schoot vervolgens door naar over-enthousiasme, en over-enthousiasme werd spanning. Spanning triggert de onzekerheid en de onzekerheid triggert dwangmatig gedrag. In dit dwangmatige gedrag zit voor hem (schijn)veiligheid. Wanneer hij bepaalt (denkt) hij te weten wat er gebeurt. Hij heeft het gevoel controle over situaties en gebeurtenissen te krijgen waar hij in werkelijkheid alleen maar stress en onrust creëert en aan het eind van de rit nog altijd onzeker is.
Hoe zoiets ontstaat kan vele oorzaken hebben. Bijv. te vroeg gespeend, een overleden moeder, traumatische ervaring, enz. Bij Lino is niet helemaal duidelijk wat er ten grondslag ligt aan dit gedrag, maar dat hij hulp nodig heeft is des te duidelijker. We zijn met dit thema aan de slag gegaan tijdens het stappen aan de hand.
